Hoe betrouwbaar is Google?

Als we ons beperken tot de PR-ruimtes van de Big Tech platformen, degraderen we SEOs en marketeers tot gokkers, met Google, Facebook en Amazon als casino’s.

‘Guidelines’ en rapporten van Google, Facebook en Amazon, worden gezien als betrouwbaar, want protocollen zijn gebaseerd op bewijs.

Het uitvoeren van studies is omvangrijk, risicovol en niet goedkoop. Commerciële partijen willen dat alleen doen, als er voor hun een ‘return on investment’ is.

Zonder een volledig inzicht in de manieren waarop de door de industrie-gesponsorde publicaties, adviezen en resultaten verkeerd worden voorgesteld, is ‘bewijsgestuurde marketing’ een illusie.

Key Opinion Leaders bepalen de agenda

De digitale marketing sector wordt grotendeels gedomineerd door een klein aantal grote autoriteiten die hun markt willen uitbreiden, in plaats van je te helpen zoeken naar manieren om meer resultaat te halen uit je campagnes.

Hiërarchische machtsstructuren en loyaliteit binnen de organisaties, produceren marketeers die simpelweg zeggen wat hen wordt opgedragen. Consultants, publicisten en marketingevenementen, vormen de instrumenten van de industrie. Intussen leidt het eigendom van data en kennis tot ‘publicatiebias’. Want als de uitkomst van een studie negatief is voor je commerciële belang, waarom zou je het dan publiceren?

Managers bij grote Big Tech bedrijven, worden in dienst genomen en gedwongen om hun winstgevendheid voor de organisatie te laten zien, niet omdat zij verstand hebben van data. In marketingtermen worden deze mensen KOL’s genoemd: “Key Opinion Leaders”.

KOL’s zijn bekende gezichten die worden geselecteerd op basis van hun invloed op andere marketeers en op het prestige dat ze brengen. Ze houden zich bezig met de branding van een product en met het bezoeken van evenementen. Maar waar is het daadwerkelijke bewijs voor de betrouwbaarheid van wat zij zeggen?

Het enige echte bewijs voor wat bedrijven zoals Google tegen ons zeggen, is ruwe data. In combinatie met gestandaardiseerde studies. Die kunnen namelijk door externe data-analisten worden gecontroleerd. En toegang tot die data, die geven ze niet.